Dag 18 – Queenstown

Wat een schitterende route is dit! Kronkelweggetjes dwars door de bergen en bossen, verschillende ‘view-points’ die werkelijk alles overtreffen dat ik ooit gezien heb. De bomen lijken hier zo oud, dat ze God nog in de luiers hebben gezien. Het zijn ook geen misselijke hoogtes; de toppen van deze bergen zijn tussen de 1500 en 2000 meter. Steile wegen, flinke afdelingen en dat alles met scherpe bochten om de 200 meter; heerlijk. En de view-points zijn zeker de moeite waard. Als je honderden meters naar beneden kijkt voel je je toch wel even heel klein en nietig. Gelukkig heb ik een karakter waarbij dat gevoel niet lang blijft hangen…
Onderweg een tussenstop gemaakt bij The Wall, een initiatief en zelf-gesponsord kunstproject door beeldhouwer Greg Duncan. Hij gebruikt hout als materiaal en had van Gary (dag 16) gehoord dat hij zo’n beetje de Michelangelo van onze tijd is, maar dan met hout. Was dus best nieuwsgierig. Inderdaad was het behoorlijk indrukwekkend wat hij uit hout kan maken. Het is een kleine expositie, maar bijzonder knap gemaakt. In 20 minuten had ik het wel weer gezien en nu door naar Queenstown. Zou een hele verbetering moeten zijn ten opzichte van het onderkomen van gisteren.
En eerlijk is eerlijk, dat is het ook. Het is inmiddels een nationaal monument, oorspronkelijk gebouwd door een Amerikaan die hier rond 1900 de hydro-elektriciteit op poten heeft gezet. En een aardige kast van een huis. Hier hebben tamelijk belangrijke mensen geslapen (ministers, premiers, gouverneurs), maar je kon merken dat mijn binnenkomst alle voorgaande bezoeken enigszins in perspectief plaatste. Het is moeilijk bescheiden te blijven…
Ik ga er weer vandoor; er kan in het dorp (een stadje kunnen we het niet noemen) gegeten worden van 18.00-21.00 en er moet in die tijd ook nog iets gedronken worden, want zoals onze buren zeggen: “Durst ist schlimmer als heimweh”. Het ga u goed vandaag!