Dag 14 – Melbourne

Vandaag bij verzorgingsinstelling Avondrust geweest. Wederom bijzonder hartelijk ontvangen, ditmaal door Ann van Dam, eveneens een dochter van Nederlandse emigranten. Ik zal er hier niet teveel over uitweiden; die verhalen gaan in een ander document. Wat ik nog wel even kwijt wil is dat ik geluncht heb met vier mannelijke bewoners (dat was bedacht door de Nederlandse stagiaire van de Hogeschool Arnhem Nijmegen; de wereld is soms bijzonder klein). Wat hier ook weer opviel was het antwoord op de vraag: “willen jullie Nederlands of Engels praten?” Het antwoord was uiteraard Engels, we zitten immers in Australië . Al met al ben ik daar bijna 3 uur geweest en ben daar met een bijzonder gelukkig gevoel vandaan gelopen.
Daarna naar een nieuw budgethotel. Hoewel het maar zestig kilometer is kost het bijna 2 uur. Het is druk op de weg en er zit een ‘slimme’ navigatie in de auto. Zodra er op de bedachte route iets gebeurt, wordt de route aangepast. En het geluk dat we vandaag hebben is dat de auto’s op de snelste routes in een romantische bui zijn en elkaar stuk willen knuffelen. Ik heb natuurlijk geen flauw idee waar ik ben en laat me volledig door de navigatie (in dit geval dus meer naïvigatie) leiden. In de verte doemen gebouwen op die me vaag bekend voorkomen. De bril ligt nog in Nijmegen, dus helemaal zeker ben ik niet. Maar hoe dichter we bij komen, hoe zekerder het wordt: we rijden recht op het centrum van Melbourne af en het is inmiddels spitstijd aan het worden. Mijn billen kruipen steeds dichter tegen elkaar aan; ik hou niet zo van rijden in onbekende grote steden waar ik heg noch steg ken. Het gaat wonderwel allemaal prima, mede doordat de Australiërs zo rustig rijden in de binnenstad. Het geeft voldoende tijd om te anticiperen. Fluitje van een cent eigenlijk. Na het centrum is het nog maar een minuut of twintig.
Het hotel ligt dicht bij het vliegveld, want…..zaterdag vlieg ik naar Tasmanië! In Nederland had ik de tip al van Eloy en René gekregen, en iedereen die ik hier van de plannen vertelde werd enthousiast. Het schijnt schitterend te zijn! De auto mag helaas niet mee, dus ik pik er daar ééntje op. Het is trouwens maar goed ook: woensdag was het 43 graden in Melbourne, totdat er een flinke storm opstak. Die liet de temperatuur direct met 20 (!) graden zakken. De veerboot naar Tasmanië, die ik nodig gehad zou hebben als de auto meeging, is losgeslagen tijdens de storm en de boeg is dusdanig beschadigd dat ze voorlopig uit de vaart is.
Straks dag 15