Dag 7 – Foster – Melbourne

Gisteravond nog even snel een budgethotelletje voor de komende 2 dagen op de kop getikt via Bookings.com (hoop dat ze meelezen; is reclame hè jongens?). Dat maakt de reis in ieder geval weer een stukje eenvoudiger: adres intypen en gaan. Wat direct opvalt tijdens het rijden is een ander type omgeving: hiervoor waren wel landerijen, maar wat als boerderij moest doorgaan was meestal niet veel meer dan een trailer. Je zou zelfs kunnen beweren dat het stuk tussen Eden en Foster een bijzonder ruim opgezet trailerpark is, met voldoende ruimte voor huisdieren en vee. Ook de auto’s veranderen; we gaan van ‘ute’s’ (australische pick-ups, die eerlijk gezegd geweldig zijn!) naar de luxere auto’s. Er verschijnen echte boerderijen met goed onderhouden tuinen en akkers die eruit zien zoals ik boerderijen, tuinen en akkers ken (iets heuvelachtiger weliswaar). Je zou gaan denken dat hier iets meer geld zit dan in het voorgaande gebied. Dat ga ik nog wel uitzoeken. Misschien heeft het ook wel te maken dat dit een populair gebied was voor de Nederlandse en Duitse emigranten tijdens en na de 2e Wereldoorlog. Dat is natuurlijk een herkenbare stijl van boeren en eerlijk is eerlijk: die weten een boerenbedrijf ook wel succesvol te maken.
Vandaag was een relatief kort stukje (zo’n 200 km) en vergeleken met gisteren toch wel wat saai. Alles ging in één keer goed, dus ik was hier veel te vroeg. Gelukkig was er een lief blond meisje aan het werk en zij vond dat als de kamer schoongemaakt was, ik er best in mocht. En die was schoon . Gelijk maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt om te vragen of er in de buurt een dokter zat. Sommigen van jullie weten dat er onder mijn linkeroog een gematigde zwelling zat. Die is sinds de vlucht echter gaan groeien; alsof alle leugens in mijn leven zijn opgespaard om nu ingewisseld te worden voor een Pinoccioneus 2.0. Dat houten menneke had dit nog met één neus. Ik heb er nu twee; de neusgaten zijn zelfs in ontwikkeling. Omdat ik de afgelopen twee ochtenden met een boksersoog wakker werd (kon niet meer zeggen dat ik geen oog dicht deed, ghegheghe), wil ik zo snel mogelijk van mijn blinde(rende) gok af. Ook wel eens interessant: in het buitenland naar een dokter-zonder-afspraak. Het duurde uren, maar dat gaf de mogelijkheid om de diversiteit van Melbournes culturele achtergronden te zien. Toen ik aan de beurt was, had de dokter al binnen een halve minuut de diagnose klaar; een cyste. Hij wilde nog niet gaan snijden, maar eerst een antibioticakuurtje van een week proberen. Gelukkig is het vakantie en ben ik van de blauwe knoop, niks aan de hand. Weinig spannends dus vandaag; morgen Melbourne in en lunchen bij een BBQ restaurant dat door een zeer gewaarde vrind is aanbevolen. Resultaten volgen morgen.