Dag 25 - Echuca

Echuca, meerder mensen hebben het hier onderweg over gehad. Zou een aardig, oud stadje moeten zijn. Dus de navigatie ingesteld op dit pittoreske plaatsje aan de Murray rivier. Zo'n 3,5 uur rijden vanaf Melbourne; dat valt dus reuze mee.
De frisgewassen kleertjes omkofferd in de achterbak volg ik braaf de aanwijzingen van de navigatiemevouw, die toch een flink sterker accent heeft dan de mevrouw die in de Volvo achter het dashboard zat. Binnen een half uur is het drukke stadse leven verruild voor weilanden. De eerste paar kilometer worden die nog bezet door koeien en passeren om de zoveel tijd wat auto's. Dat verandert na een tijdje. De kleur van wat gras zou moeten zijn doet denken aan beelden die ik ken van de dia-zondagen met zus en vader: geel. Geel en gortdroog. Dit zou een prima omgeving zijn om te stoppen met roken, simpelweg de angst om door één verkeerde beweging of verdwaalde vonk in een vuurzee te staan (dat, en de prijzen die ze hier vragen voor sigaretten. Zo'n 14 euro per pakje, bij de tabaksverkooppunten. Bij een benzinestation gaat dat nog iets harder).
De medeweggebruikers nemen ook drastisch in frequentie af. Soms gaan er twintig minuten voorbij zonder dat ik de kans krijg een tegenligger van de weg te rijden. En opeens begint me dit te beangstigen. Geen boerderijen, geen verkeer, snikheet. Wat als de auto het begeeft? Geen paniek kerel, Bear Grylls heeft het belang van water altijd onderstreept en daar heb je prima naar geluisterd. Op de achterbank staan nog 8 anderhalve liter flessen water, die je onder deze omstandigheden al snel....2 dagen in leven moeten kunnen houden. Bizar, wat er in m'n hoofd gebeurt nu. Ik raak geloof ik niet snel in paniek, maar moet nu toch wel toegeven dat ik meer plezierige momenten in m'n leven heb gekend. De afleiding komt gek genoeg van de knauwerige, doch enigszins sexy klinkende navigatiemevrouw. Ze is voorgeprogrammeerd om - als de route alleen maar rechtuit gaat - iedere twintig kilometer te vertellen dat je over twintig kilometer nog steeds rechtuit moet. Fijn, een stem! En zo tellen we af naar de eindbestemming. Maar al gauw komt er weer beschaving in zicht. Het begint weer met boerderijtjes, al snel worden dit huizen en uiteindelijk om de 20 kilometer een dorpje. Lekker hoor!
Echuca...tja, wat moet ik daar over vertellen. Door het stadje gereden, want mijn kamer was nog niet klaar. Overduidelijk de verkeerde kant van de stad gezien, want dit was niet veel. Na de boodschapjes terug naar het motel, waar mijn kamer inmiddels de grondige schoonmaakbeurt had genoten. Toch even de boekjes van vaders en Eggheads erbij gepakt om te zien waar ik wel moest zijn. In de haven...Natuurlijk: Echuca - Murray - haven. Simpel optelsommetje. Terug in de auto en het centrum weer in. Ja hoor, bordje met "port" (=Australiaans voor haven). Braaf het eerste bordje gevolgd. Tweede bordje, easy-peasy. En plotseling alleen een groot Footie-veld (Australiaans rugby) en een dirt-road (Australiaanse zandweg). Zandweg in, eindigt inderdaad bij de rivier, maar geen haven te bekennen. En aangezien dit de enige bezienswaardigheid van f****** Echuca is volgens de boekjes, voel ik me licht geïrriteerd raken. De doorstane angsten, de bloedhitte, de geur die daardoor in m'n kleren is gaan zitten...en geen haven!!!! Terug naar het 'centrum'. Misschien een bordje gemist. 1e bordje, 2e bordje, zelfde verhaal....En dan is het klaar. Het is vier uur, ik wil een douche, voedsel en zo snel mogelijk weg uit dit door God verlaten oord. Dat kan natuurlijk pas morgenochtend, vanwege overstekende skippies en wat al niet meer tussen zonsondergang en opkomst. Flink de pest in kan ik wel weggen.
Hotelletje in Canberra geboekt voor morgen, de hoofdstad (omdat en Sydney en Melbourne het niet eens konden worden over wie de hoofdstad moest worden. Beetje alsof Nijmegen de hoofdstad van Nederland zou zijn omdat 010 en 020 er weer 'ns niet uitkomen. Blij dat dit niet het geval is; scheelt een hoop dagjesmensen).
Ik ga slapen en vind vandaag de stommmmmste dag tot nu toe. Zat nog liever in Kuala Lumpur, 18 uur te wachten op de 'aansluitende' vlucht.